چکیده: پپینو سبزی میوه ای جدیدی است که دارای پتانسیل زیاد برای تولید در گلخانه و باغ می باشد. در این تحقیق روشهای ازدیاد پپینو مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایش جوانه زنی بذر با 3 تیمار و 5 تکرار و 20 نمونه در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گردید. نتایج نشان داد که جوانه زنی بذر در بستر خاکی 4%، در بستر پیت 56% و در پتری دیش جوانه زنی 28% بود. در آزمایش دوم ازدیاد و تولید نشاء با 4 تیمار و 5 تکرار و 20 نمونه در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گردید. نتایج نشان داد که بهترین روش کشت مستقیم بذر در گلدانهای جیفی پات (بستر پیت) بود که با 51% تولید نشاء با 3 تیمار دیگر در سطح احتمال 1% تفاوت معنی داری دشت. در آزمایش سوم ازدیاد توسط قلمه به صورت آزمایش فاکتوریل 2×6×4 بر پایه طرح کاملا تصادفی اجرا گردید. عامل اول بستر، عامل دوم کاربرد هورمون اکسین و عامل سوم نوع قلمه انتهایی یا میانی بود. بستر پرلایت و آب ریشه زایی بهتری نسبت به دو بستر شن و کوکوپیت داشته و با آنها اختلاف معنی داری در سطح 1% داشت. تیمار های هورمونی ppm 500 به مدت 5 ثانیه و ppm 100 به مدت یک ساعت نسبت به تیمارهای کاربرد هورمون با مدت طولانی تر برتر بودند. اثرات متقابل معنی داری بین بستر کاشت و تیمار های هورمونی و بین تیمار های هورمونی و نوع قلمه در سطح 1% وجود داشت. در مجموع تیمار قلمه های میانی شاخه ها در آب و پرلایت و استفاده از هورمون اکسین با غلظت ppm 500 به مدت 5 ثانیه بیشترین ریشه زایی را داشت. به طور کلی نتایج این تحقیق ازدیاد رویشی را برای پپینو تایید کرد.

کلمات کلیدی