فناوری سنجش از دور به عنوان یک ابزار امید بخش برای بدست آوردن اطلاعات در خصوص ویژگی های خاک و فرایندهای تخریب زمین مکررا مورد استفاده قرار گرفته است. تحقیق حاضر امکان استفاده از نسبت های باندی ( شاخص های گیاهی) را برای طبقه بندی اراضی شور مورد بررسی قرار داده است. برای این منظور از داده های ماهواره ای لندست +ETM مربوط به 10 جولای سال 2002 استفاده گردید. منطقه مورد مطالعه در استان خراسان رضوی و در بخشی از دشت نیشابور واقع شده است. پس از بررسی تصاویر ماهواره ای به لحاظ تصحیحات اولیه و رادیومتری محدوده مورد مطالعه از فریم کامل تصویر جدا گردید. نمونه های خاک پس از تعیین مناطق همگن و پراکنش مناسب به طور تصادفی از عمق 10-0 سانتی متری خاک برداشت و موقعیت جغرافیایی کلیه نقاط توسط GPS ثبت شد و در مجموع 39 نمونه خاک به آزمایشگاه خاکشناسی منتقل گردید. پارامتر هایی نطیر EC، PH، کاتیون هایی نظیر کلسیم،منیزیم،کربنات،بی کربنات و کلر طبق روش های استاندارد اندازه گیری شد. با تعیین موقعیت نمونه ها بر روی تصویر اقدام به استخراج هر یک از مقادیر روشنایی(DN) گردید. نتایج نشان دهنده آن است که ضرائب رگرسیونی بدست آمده برای باند های اصلی و ترکیبی بسیار پایین است اما نشان دهنده این موضوع است که استفاده از باندهای ترکیبی (شاخص های گیاهی ) باعث افزایش ضریب رگرسیون در معادلات نسبت به باندهای اصلی خواهد شد. هم چنین هنگامی که آنالیز های آماری محدود به داده ها یی با EC بالا گردد ضرائب رگرسیونی نسبت به حالتی که کل نمونه ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد افزایش می یابد. در مجموع بایستی بیان داشت به دلیل ضرائب رگرسیونی بسیار پایین میان ارزش رقومی استخراج شده از باندهای اصلی و شاخص های گیاهی و EC خاک ها امکان طبقه بندی تصویر ماهواره ای بر اساس یک مدل رگرسیونی مناسب وجود ندارد و این ضرائب جهت انجام طبقه بندی تصویر کافی نمی باشند.

کلمات کلیدی