در حال حاضر مواد پلاستیکی کاربرد گسترده ای در صنایع مختلف نظیر بسته بندی، تولید مواد ساختمانی، محصولات آرایشی و بهداشتی و تولید انواع کالاها دارند. پلاستیک های متداول که غالبا حاصل از نفت و مشتقات آن هستند، به آسانی قابل تجزیه نبوده و پایداری آنها در محیط زیست از جمله مشکلات جدی جهان امروز است. یکی از راههای موثر برای مدیریت ضایعات پلاستیکی، استفاده از جایگزین های قابل تجزیه بیولوژیکی است. از جمله ترکیباتی که در سالهای اخیر بدین منظور بسیار مورد توجه قرار گرفته اند، پلی هیدروکسی آلکانوآت ها (PHAs) می باشند. این ترکیبات پلی استرهایی هستند که تحت شرایط نامطلوب رشد نظیر کمبود نیتروژن، فسفر، اکسیژن و منیزیم در صورت وجود منابع کربن کافی توسط باکتریها تولید می شوند. از جمله مزایای این بیوپلاستیک های باکتریایی می توان به قابلیت تجزیه بیولوژیکی آنها به CO2 و آب و ایجاد کمترین خطرات برای محیط زیست، تولید از منابع قابل تجدید به جای منابع فسیلی، امکان تولید آنها با استفاده از ضایعات کارخانجات صنایع غذایی و سایر صنایع، ویژگیهای مکانیکی خوب و قابلیت فرآیند مناسب اشاره کرد. ضمن این که فرآیند تولید این ترکیبات نیز هیچگونه آلودگی برای محیط زیست ایجاد نمی کند. روشهای مختلف مهندسی ژنتیک به منظور افزایش دامنه سوبستراهای قابل استفاده توسط میکروارگانیسم، افزایش تولید PHA و تولید PHA های جدید در آزمایشات مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. انتقال ژن مولد PHAبه میکروارگانیسم هایی نظیر Ecoli و یا گیاهان مختلف و تولید گیاهان و میکروارگانیسمهای تراریخته و نیز بررسی امکان تولید PHA با استفاده از ضایعات کارخانجات صنایع غذایی که منابع کربن ارزان می باشند، نظیر ملاس و آب پنیر از جمله روشهای دیگر برای کاهش هزینه تولید PHA است.

کلمات کلیدی