یکی از روشهایی که اخیرا برای بهینهسازی سازهها پیشنهاد شده روش بهینهسازی تکاملی سازهها یا ESO نام دارد. . روشESO به عنوان یک گام رو به‌جلو در بهینه‌سازی سازه‌ها ارائه شده‌است که براساس یک اصل و مفهوم ساده بنا نهاده شده است که به کمک حذف تدریجی مواد ناکارآمد از سازه‌ها می‌‌توان آنها را به مدل بهینه نزدیک کرد.این حذف با توجه به قیدهایی انجام میپذیرد اساس روش ESO بر این مبنا است که در یک فرآیند تکاملی مواد ناکارآمد از سازه جدا شده و به قسمتهای حساس‌تر سازه اضافه و یا کاملا حذف میشوند. در این مقاله کارایی این روش در افزایش بار کمانشی ستونها بازای ثابت ماندن جرم بررسی میشود. این فرآیند با تعریف عدد حساس برای انتقال مواد از نقاط ناکارآمد به نقاط کارآمد انجام می‌گیرد. در این تحقیق یک کد اجزاء محدود جهت بهینه‌سازی نوشته شده است که دقت آن با توجه با نتایج موجود و شرایط مرزی مختلف به اثبات رسیده است.

کلمات کلیدی