از هنگامیکه ادوارد جنر در 14 می سال 1796 میلادی آزمایش مشهور خود را با استفاده از پوستولهای آبله گاوی در جهت مصون سازی بر علیه بیماری مهلک آبله انسانی بر روی پسر بچه 8 ساله ای به نام جیمز فیپس (James Phipps) انجام داد بیش از دو قرن میگذرد. در آن زمان اصطلاحات ایمنی و واکسن بر همه ناشناخته بود. اصطلاح ایمنی بر پایه لغت یونانی ایمیونیتاس(Immunitas) به معنی مصونیت و معافیت میباشد که توسط یک پزشک هلندی بنام فان سوئیتن) (Van Sweiten در سال 1775 میلادی، به خاطر اولین تلاشهای واریولاسیون (Variolation) بر علیه بیماری آبله انسانی ابداع گردید. و اصطلاح واکسن که از لغت لاتین واکا (Vacca) به معنی گاو بر گرفته شده است، به افتخار ادوارد جنر، توسط لوئی پاستور بنیانگذار اولین نسل واکسنهای تخفیف حدت یافته زنده مرسوم شد. هم اکنون دانش ایمنی شناسی و واکسن شناسی با قدمتی بیش از دو قرن از ارکان اساسی علوم پزشکی ، دامپزشکی و بیولوژی بوده و با شاخه های متعدد تخصصی، علاوه بر تبیین مکانیسمهای بیولوژیک ، راهکارهای نوین پیشگیری و درمان را فرا روی محققان و دست اندرکاران این علوم قرار داده است. ایمونولوژی دامپزشکی، با بهره گیری از مدلهای مطالعات حیوانی و توان بالقوه علم دامپزشکی، موقعیتها و چالشهای بسیار جالب وبحث انگیزی را برای پژوهشگران علم ایمونولوژی و زیر شاخه های تخصصی آن و دست اندر کاران درمان و پیشگیری فراهم نموده است. در این مقاله ضمن مروری کوتاه بر تعدادی اندکی از مباحث جدید علم ایمونولوژی و واکسن شناسی، کاربردها و تبعات آن در ایمونولوژی دامپزشکی مورد توجه قرار خواهد گرفت.

کلمات کلیدی