با آن که در قرن بیستم زبان دری افغانستان توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده و میان گویش های موجود در پیوستار زبان های خوشاوند فارسی، تاجیکی و دری کمتر از همه گویش های این زبان بررسی و مطالعه شده است. حتی، در منطقه ای که زبان دری رواج دارد، مطالعات ایران شناسان پیش از همه، بر گویش پایتخت یعنی کابلی متمرکز شده است که می توان برای ن.وونه به آثار بوگدانوف، ر. فرهادی، ت. ن. پاخلینا و غیره اشاره کرد. علاوه بر گویش کابل، گویش های هزاره ای نیز در کانون توجه پژوهشگران قرار گرفت و محموعة آثار و .آ. افیموف و دیگران بدان اختصاص دارد.

Keywords