در دوزیستان دم دار (Urodele amphibians) بعد از قطع کردن دست، بعضی از سلول ها در محل قطع شدگی مانند غضروف و ماهیچه ویژگی های بافتی- تمایزی خود را از دست داده و بصورت شبه تمایز نیافته در می آیند. این فرآیند تمایز زدایی منجر به تشکیل بلاستما در محل زخم می گردد. کشت دادن این سلول های ریزش یافته از اطراف بافت جدا شده از گوش خرگوش پس از ایجاد زخم، به کمک تکنیک های کشت سلولی و تعیین هویت این دودمان سلولی به کمک روش های مولکولی می تواند کمک مؤثری درافزایش دانش ما در مورد پدیده هایی مثل رفتار سلول های بنیادی بالغ و نیز مکانیسم های حاکم در تمایز ، تمایز زدایی و تعیین سرنوشت سلولی داشته باشد. در اینجا به منظور تعیین پتانسیل سلول های کشت شده بلاستمایی از نظر قدرت چندتوانی (pluripotency) و خود بازسازی (self-renewal) بیان ژن های نشانگر پر توانی مثل Oct4 مورد ارزیابی قرار گرفت، که این خود می تواند فرضیاتی رادر مورد دلیل سرعت بالای ترمیم در زخم های ایجاد شده در گوش خرگوش بیان کند. نتایج به دست آمده به کمک تکنیک های Reverse Transcription Polymerase Chain Reaction و Western blot نشان داد که ژن Oct4در این سلول های بلاستمایی ریزش یافته از محل زخم بیان می شود. پروتئین Oct4 بعنوان یک فاکتور رونویسی مهم، می تواند بالادست ژن هایی خاص بنشیند که بیان مجموعه این ژنها سبب ایجاد خاصیت بنیادی در سلول می گردد. با توجه به نتایج حاصله امکان ادامه تحقیقات در زمینه شناخت منشاء این سلول ها، بررسی قدرت پر توانی آنها و امکان تمایز این سلول ها به انواع سلول های مختلف مورد توجه می باشد.

کلمات کلیدی