گروه علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد با تأکید بر رویکردهای عملی و تأسیسی علم سیاست و با توجه به نیازهای دستگاه های اجرایی کشور ،از اواخر سال 1386،اقدام به بازنگری در برنامه درسی دوره کارشناسی علوم سیاسی نمود.هدف از این تلاش،کمک به بهبود جایگاه علم سیاست در فرآیند و نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری کشور از طریق تربیت کارشناسان مورد نیازاعلام شده است. در بند دال ماده 49 قانون برنامه چهارم توسعه، نیز برای زمینه سازی و تربیت نیروی انسانی ، به بازنگری در رشته های دانشگاهی،بر مبنای نیاز های اجتماعی،بازارکار و تحولات علمی،در راستای توسعه علوم میان رشته ای با تأکید بر علوم انسانی اشاره شده است.نگارنده پیشنهاد می دهد پنج درس جدید اجباری به دوره کارشناسی علوم سیاسی افزون گرددکه عبارتند از: قانونگذاری ، بااین پیش فرض که یک دانشجوی ‌علوم سیاسی باید ترکیبی چند زمینه ای از تخصص های چندگانه را فراگیری کند تا بتواند به طرزی عملیاتی در محیط های پارلمانی به کار اشتغال یابد؛ سیاستگذاری عمومی ، با این رویکردکه یک فرهیخته علوم سیاسی باید بتواند در نقش یک مقام سیاسی محلی یا ملّی به کمک یک برنامه عملی ، در پی تغییر محیط فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بازیگرانی اجتماعی که در یک منطق بخشی جای گرفته اند، بر آید؛ نظام های انتخاباتی ، زیرا حضور مؤثر در گام های گوناگون انتخابات، زمانی شکل واقعی به خود می گیرد که دانش آموخته علم سیاست بتواند جغرافیای انتخابات، جامعه شناسی رأی، رفتار شناسی سیاسی، نحوه عملکرد احزاب سیاسی، میزان حضور لابی ها، تعامل رفتارهای مدنی میان نخبگان و عوام و تأثیر رسانه های عمومی بر فضای انتخابات را به شیوه ای علمی/کاربردی بشناسند؛ حکومت محلی ، با این رهیافت که آموزش و پژوهش عمل گرایانه در جنبه های گوناگون حکومت محلی ،‌شوراها و شهرداری ها سبب می شود فرهیخته علوم سیاسی بتواند به اداره حکومت های محلی بپردازد؛ بودجه نویسی ، زیرا آشنایی عملی با فنون و ظرایف امور مالیه عمومی و پردازش سند بودجه سبب می شود دانش آموخته علوم سیاسی بتواند در فرآیند سیاستگذاری منجر به برنامه ریزی و بودجه بندی به نحوفعالانه دخیل شود.

کلمات کلیدی