تبیین نگرش و گرایش مردم شهر مشهد به فعالیت های حرکتی و ورزشی دکتر سید رضا عطارزاده حسینی، استادیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد دکتر مهدی سهرابی، استادیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد چکیده هدف این تحقیق تبیین نگرش و گرایش مردم شهر مشهد به فعالیت های حرکتی و ورزشی است. بدین منظور، پرسشنامه ویژه سنجش نگرش نسبت به فعالیت های حرکتی و ورزشی (فرم کوتاه) با 36 عبارت نگرشی در قالب شش بُعد یا مؤلفه تهیه و بین 1049 مرد و زن 16 سال به بالای جامعه شهری مشهد که بر اساس محل سکونت به 10 منطقه یا بلوک جغرافیایی تقسیم شده بودند به روش مستقیم توزیع شد که 93 درصد افراد (976 نفر) آن را تکمیل و اعاده نمودند. سپس با استفاده از شیوه های آمار توصیفی و استنباطی داده های مستخرج از پرسشنامه ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و نتایج زیر به دست آمد: 8/31 درصد از حجم نمونه آماری در فعالیت های حرکتی و ورزشی شرکت نمی کردند.کسب نشاط و شادابی در اولویت اول و دوم و پیشگیری از بیماری ها در اولویت سوم از مهم ترین علل و انگیزه های شرکت در فعالیت های حرکتی و ورزشی بود. بیشترین درصد حجم نمونه اماری در طی هفته بیش از سه نوبت به فعالیت های حرکتی و ورزشی و به ترتیب اولویت به فعالیت های آمادگی جسمانی، پیاده روی و فوتبال می پرداختند. مهم ترین علل شرکت نکردن در فعالیت های حرکتی و ورزشی به ترتیب عبارت بود از: عقب ماندن از کارهای روزانه، بی علاقگی، عادت نداشتن و تنبلی و بی حوصلگی. بین نگرش به فعالیت های حرکتی و ورزشی و سطح تحصیلات، درآمد ماهانه، هزینه خانوار، هزینه ماهانه ورزشی، تعداد جلسات تمرین در هفته، مدت زمان تمرین در هر جلسه، رفاه و ایمنی مکان ورزش، سابقه ورزشی، تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین نگرش به فعالیت های حرکتی و ورزشی و سن، تأهل و تجرد، تعداد اعضای خانواده، نوع شغل، گرایش به فعالیت های حرکتی و ورزشی تفاوت معنی داری وجود داشت. بین گرایش به انجام فعالیت های حرکتی و ورزشی و جنسیت، سن، وضعیت تأهل، تعداد اعضای خانواده و میزان هزینه ماهانه ورزش تفاوت معنی داری وجود داشت. بین گرایش به انجام فعالیت های حرکتی و ورزشی و سطح تحصیلات، نوع شغل، میزان درآمد و هزینه ماهانه کل خانواده تفاوت معنی داری وجود نداشت(3). واژه های کلیدی: نگرش، گرایش، فعالیتهای حرکتی و ورزشی

کلمات کلیدی