بحث و نتیجه گیری 1- یافته های حاصل از بررسی اندازه های بدنی و زیر مقیاس های سلامت عمومی نشان می دهد ارتباطی بین این دو وجود ندارد و تغییرات در اندازه های بدنی دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی اثری بر مقیاس های سلامت عمومی ندارد. در این فرضیه محقق نتوانست تحقیقاتی را بیابد که نتایج حاصله با نتایج آن قابل مقایسه باشد. 2- یافته های تحقیق حاکی از آن است که رابطه معناداری میان مؤلفه های آمادگی جسمانی و سلامت عمومی وجود ندارد. در مورد مؤلفه های آمادگی حرکتی نیز چنین نتیجه ای به دست آمد به جز در مورد مؤلفه های چابکی که رابطه معناداری دارد سطح (400/0=P ) وجود دارد و با افزایش سطح چابکی یعنی کاهش زمان به دست آمده مقیاس سلامت عمومی نیز در زیر مقیاس ناکارآمدی اجتماعی کاهش یافته و فرد در وضعیت بهتری از نظر سلامت عمومی دارد. این یافته ها با یافته صحافی که بین میزان آمادگی جسمانی و اضطراب وضعیتی مزمن رابطه معکوس به دست آمد و یافته یوسفی و صدارتی، صیف، حداد که به مقایسه ورزشکاران و غیر ورزشکاران پرداخته اند و رابطه معناداری بین اضطراب و سطح آمادگی جسمانی یافته اند و رحمانی آمادگی هوازی و میزان افسردگی در دانشجویان پسر توسط آزمون افسردگی یک درصد چربی با کالیپر و پله استراند استفاده نمود. در هیچ یک از دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار ارتباطی بین آمادگی هوازی و میزان افسردگی و درصد چربی بدن مشاهده نکردا ند ,که با نتایج حاصل در این تحقیق همخوانی دارد ولی در تحقیق رحمانی میزان افسردگی ورزشکاران و غیر ورزشکار معنادار بود که اختلاف آن با نتایج حاضر می تواند به دلیل این که این مقایسه در تحقیق حاضر بر روی افراد عادی بوده و در تحقیق مذکور مقایسه گروه ورزشکار و غیر ورزشکار بوده است و نیز نمونه ها پسر بوده اند و پرسشنامه مورد استفاده متفاوت بوده است. 3- نتایج به دست آمده از تحقیق احمدی بر روی پسران دانش آموز با توجه به استفاده از پرسشنامه GHQ28 متفاوت با یافته های تحقیق حاضر می باشد به طوری که دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار در عوامل سلامت روانی، علائم جسمانی، اضطراب، اختلال در خواب و کارکرد اجتماعی و افسردگی تفاوت معنی دار نشان داده است که برتری با ورزشکاران بوده است. تفاوت حاصله شاید به دلیل تفاوت سنی نمونه ها و نیز دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار که عموماً تفاوت سطح آمادگی جسمانی بیشتر دارند. ولی نتایج این تحقیق با تحقیق بیگی حسن که بر روی دانش آموزان عادی انجام شده و ارتباط توان هوازی و افسردگی دانش آموزان دبیرستان دختر و پسر را سنجیده و از پرسشنامه 84 سؤالی افسردگی و پله آستراند سود جسته یکسان می باشد که ارتباط معنی داری بین توان هوازی و افسردگی دختران و پسران وجود ندارد و این ارتباط نیز در هر گروه با توجه به سطح آمادگی جسمانی نیز تفاوتی نداشته است. 4- اما تحقیقات بر روی معلولان و جانبازان که توسط پورسلطانی زرندی و زندی انجام شده تفاوت معنی داری در سطح سلامت عمومی و روانی جانبازان با سطح آمادگی بیشتر نشان داده است که این تفاوت با نتایج حاصل از این تحقق نیز به دلیل تفاوت در نمونه یعنی ا فراد سالم و جانبازان ورزشکار و غیر ورزشکار می باشد. اما رحیمی گلوگاهی در مطالعه خود بین آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی با بهداشت روانی با استفاده از GHQ28 و زیر مقیاس های آن در دانش آموزان پسر مطقع راهنمایی شهرستان بهشهر بین تمامی زیر مقیاس ها سلامت عمومی و سطح آمادگی رابطه معنادار منفی یافته اند که فقط با مؤلفه چابکی در این تحقیق همسان می باشد و نشان دهنده این است که در این گروه از نمونه ها که افراد عادی نیز بوده اند با افزایش آمادگی جسمانی و حرکتی، امتیاز هر زیر مقیاس کاهش می یابد و نشان دهنده وضعیت بهتر سلامت عمومی می باشد. 5- اما آنچه در تحقیق حاضر بسیار جلب توجه می کند ارتباط بین رفتار سالم و سن وجود دارد و با افزایش سن رفتار سالم کاهش می یابد که جای تحقیق بیشتر دارد. ولی بین اندازه های مختلف بدن و رفتار سالم ارتباطی مشاهده نشد و نیز بین مولفه های آمادگی جسمانی فقط بین استقامت عضلات شکم و رفتار سالم رابطه معنادار مشاهده شد که با توجه به اینکه این مولفه در آمادگی جسمانی بسیار مهم می باشد افزایش استقامت عضلات شکم با افزایش رفتار سالم در افراد همراه بوده است. از بین مؤلفه های آمادگی حرکتی چابکی دارای ارتباط معنادار و معکوس می باشد که نشان می دهد هر چه چابکی فرد افزایش یابد میزان رفتار سالم نیز در افراد افزایش یافته است. 6- نتایج حاصل نشان می دهد که رفتار سالم با تمامی مؤلفه های سلامت عمومی دارای رابطه معنادار و معکوس می باشد که با توجه به این که هر چه امتیاز این زیر مقیاس کاهش یابد فرد در وضعیت بهتری می باشد و لذا نشان دهنده این است که رفتار سالم فرد می تواند وضعیت سلامت روانی و عمومی بهتری را به همراه داشته باشد. 7- آقابابا در توصیف و مقایسه سلامت روانی دانشجویان پسر رشته های تربیت بدنی، علوم و علوم پزشکی دانشگاه کردستان با استفاده از پرسشنامه سلامت روان SEI دریافت وضعیت روانی دانشجویان رشته تربیت بدنی نسبت به دو گروه دیگر (علوم و علوم پزشکی) بهتر است و گروه علوم پزشکی در سلامت روانی ابعاد 10 گانه به جز افکار پارانوئید از گروه علوم وضعیت بهتری داشته است. این یافته می تواند متذکر شود کد رشته تحصیلی با سطح آمادگی جسمانی و نیز سطح سلامت روان بستگی دارد ولی در تحقیق حاضر ارتباطی بین رشته های تحصیلی و سلامت عمومی و رفتار سالم یافت نشد که تفاوت آن می تواند در اثر استفاده از پرسشنامه متفاوت با زیر مقیاس های متفاوت باشد. در تحقیقی که مرکز مشاوره دانشگاه فردوسی بر روی دانشجویان جدیدورود انجام داد تفاوت های معناداری میزان افسردگی دانشجویان دانشکده های مختلف یافت شد که با توجه به یافته تحقیق حاضر تضاد دارد. دلیل این اختلاف به نظر می رسد در این باشد دانشجویان مورد تحقیق مرکز مشاوره جدیدورود و در تحقیق حاضر عموماً سال دوم به بعد می باشد که شاید زندگی دانشجویی همسانی بیشتری در وضعیت سلامت عمومی خصوصاً در زیر مقیاس افسردگی ایجاد نموده باشد. پیشنهادها: 1- در کل اگر چه مدارس به عنوان آغازگر کارهای ورزشی بچه ها اعتبار زیادی ندارد، اما با این وجود نقش مهمی در ترغیب و گسترش الگوهای اولیه عادت دادن بچه ها به ورزش از طریق برنامه های ورزشی درون مدرسه ای بازی می کنند. پیشنهاد می شود درس تربیت بدنی در مدارس به صورتی مؤثرتر و جدی تر و میزان زمانی بیشتر اجرا شود. 2- به طور خلاصه تفاوت های جنسی و نژادی تا حدود زیادی انعکاس تفاوتهای «اجتماعی شدن» والدین می باشد این که آیا بچه ای با استعداد زیاد واقعاً در رشته به خصوصی درخشش قابل توجهی پیدا خواهد کرد یا نه، به نظر می رسد تنها تأثیرات عوامل اجتماعی شدن مانند حمایت محکم و قاطع والدین و شرایط بزرگتر «ساختار اجتماعی» بستگی دارد. بنابراین به برنامه ریزان اجتماعی توصیه می شود با تغییرات مناسب در الگوهای فرهنگی و حذف خرافات و مبارزه با افکار کژاندیشانه غیر علمی درباره تفاوت ها و نیازهای دو جنس انسان همت گمارند. 3- ضمناً ورزش شرایط لازم برای رشد مهارت های رهبری و توسعه روابط اعضاء و مربیان را فراهم می کند. همه موارد فوق مهارت های ارزشمندی هستند که یادگیری تمام آنها برای موفقیت در زندگی بزرگسالی ضروریست ولی به هر حال این مهارت ها می توانند از طریق انجام فعالیت های ورزشی صحیح پرورش یابند. لذا پیشنهاد می شود برنامه های رقابتی تفریحی متناسب با فرهنگ ایران اسلامی برای دختران در سطوح سنی و درسی ارائه گردد. 4- با توجه به یافته های پژوهش سطح آمادگی جسمانی دختران بسیار پایین تر از سطح استاندارد می باشد و با توجه به تاکیدات مذهبی، علمی ما نسبت به ارزش جسم به عنوان یک نعمت الهی، شایسته است که مسئولین علاوه بر توجه به سلامت دختران به عنوان مادران آینده به سلامت آنان به عنوان یک انسان مخلوق خداوند و یک نمونه مسلمان که باید در تمامی جنبه های انسانی برتر و الگو باشد توجه نمایند و برتری و سلامت جسمی را به عنوان یک شایستگی انسانی دختران و زنان جزئی از نیازهای فرهنگی قرار دهند.

کلمات کلیدی