بررسی مباحث معرفت شناسی قرآنی ، از جمله مباحث جدید قرن حاضر است که تعداد اندکی از قرآن شناسان وصاحب نظران معاصر بدان پرداخته اند .شناخت شیوه ی حصول معرفت در باره ی مبدأ ومعاد در قرآن یا به عبارتی شناخت روش های هدایتی قرآن مستلزم شناخت ابزار هایی است که قرآن برای معرفت انسان در نظر گرفته است . این مقاله به دو مسأله ی رویکرد قرآن به ابزار وراه های معرفت و ارنباط آن ها با اصول جهان بینی قرآنی می پردازد وابتدا با بررسی ابزار های شناخت در قرآن اثبات می نماید که قرآن دو طریق معرفت را برای انسان قرار داده است .در طریق نخست ابزار هایی از اجزای انسان راهنمای او در شناخت مبدأ هستند اما به سبب محدودیت این ابزارها در عالم ماده وامکان راهیابی خطا در آن ها طریق دیگری از معرفت که خارج از انسان ومصون از هر خطا وکاملاً یقین آور می باشد به انسان توصیه شده است تا انسان نسبت به حقیقت مبدأ وهم چنین وجود معاد وچگونگی آن شناخت حاصل نماید. این طریق معرفت که از جانب انبیا برای مردم به دست می آید، محکم ترین واصلی ترین طریق معرفت بوده وملاک سنجش صحت ابزار های معرفتی بشراست.مسأله ی دوم در این مقاله ، بررسی وتبیین حاکمیت اصول سه گانه جهان بینی قرآنی بر ابزار های شناخت می باشد .

کلمات کلیدی