در این تحقیق، فرآیند جوشکاری مقاومتی نقطه ای(RSW ) روی ورقهای فولادی گالوانیزه مورد استفاده در صنعت خودرو با انجام آزمایشات عملی و ارائه مدلهای مختلف ریاضی، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. بطور کلی در فرآیند جوشکاری نقطه ای، کیفیت اتصالات به میزان زیادی وابسته به مقادیر پارامترهای تنظیمی است. از جمله مهمترین پارامترهای تنظیمی در روش جوشکاری نقطه ای، شدت جریان، فشار الکترودها، زمان جوشکاری و زمان نگهداری است. مهمترین مشخصه کیفیت اتصال در این روش استحکام کششی- برشی است که به عنوان معیار ارزیابی کیفیت جوش در این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفته است. بمنظور ایجاد رابطه ریاضی دقیق بین پارامترهای ورودی و متغییر پاسخ (استحکام کششی- برشی )، مدل های ریاضی مبتنی بر روش های میانیابی، بر اساس داده های تجربی، استخراج گردیده است. آزمایشات تجربی با استفاده از رویکرد طراحی آزمایشات و با طرح عاملی کامل، توسعه یافته است. مدل های ارائه شده شامل توابع درجه اول، درجه دوم و لگاریتمی می باشد. پس از مدلسازی، با استناد بر تحلیل واریانس (ANOVA) و سطح اطمینان 95%، انطباق این مدل ها بر فرآیند واقعی بررسی شده و بهترین مدل انتخاب گردیده است. همچنین اعتبار مدل پیشنهادی بکمک آزمون فرضیات آماری، صحه گذاری و تائید شده است. به کمک مدلهای ارائه شده می توان میزان تاثیر هر یک از پارامترهای تنظیمی بر کیفیت فرآیند را تعیین نمود. بدین ترتیب سطوح بهینه پارامتر های تنظیمی برای کسب کیفیت مورد نظر جوش، قابل تعیین خواهند.

کلمات کلیدی