هدف برنامه درسی دانشگاهی رشته علوم سیاسی، افزون بر آموزش و پژوهش در علم سیاست، تربیت افراد کار آمد با توانایی علمی بالا برای تجزیه و تحلیل مسایل سیاسی و اجتماعی ایران و کشورهای جهان است. قصد این برنامه آن است که فرهیخته علوم سیاسی را به شیوه ای توانمند سازد که وی بتواند در ارگان های اجرایی کشور مثمر ثمر واقع شود. یک برنامه ریزی مطلوب باید در برگیرنده این نکته باشد که یک فرهیخته می بایست به چه مهارت هایی مجهز باشد تا بتواند در بازار کار حضور موثر پیدا کند؟ امروزه فرهیخته علوم سیاسی به انبانی از انبوهه واژگان و مفاهیم تبدیل شده و این توان را نیافته است که آموخته های خود را به محیط عملیاتی بکشاند. از یک سو، بن مایه رشته علوم سیاسی، تئوری است؛ اما از دیگر سو، این پرسش به نحوی چشم گیر مطرح است که چگونه می توان تئوری را به فن یا تکنیک همپیوند نمود؟ چگونه می توان رشته علوم سیاسی را قابل استفاده تر یا کاربردی تر کرد؟ چگونه می توان نظریه ها را به مبنای سیاست گذاری تبدیل نمود؟ نگارنده بر این باور است که محیط های عملیاتی بسیاری در ساختار نظام تصمیم گیری کشور وجود دارد که فرهیختگان علوم سیاسی می توانند حضوری مفید تر و موثر تر در آن داشته باشند. بنابراین می بایست با در نظر گرفتن راهکارهای گوناگون به بهینه سازی رشته علوم سیاسی پرداخت تا دستاورد نهایی، عبارت از کاربردی شدن رشته ای باشد که تا کنون، تنها به عنوان مدعی تئوریک ساخت قدرت سیاسی محسوب می شد.

کلمات کلیدی