پاسخ‌های ایمنی هومورال توسط لنفوسیت‌های B ایجاد می‌شود. این سلولها قادر به سنتز ملکولهای پروتئینی به نام آنتی بادی می باشند. در تمامی پستانداران به غیر از شتر، مولکولهای آنتی بادی IgG متشکل از دو زنجیره‌ی پلی پپتیدی سبک و دو زنجیره‌ی پلی پپتیدی سنگین بوده که توسط پیوندهای دی سولفید به هم متصل شده‌اند. هر کدام از زنجیره‌ های ایمنوگلوبولین از نواحی ثابت (Constant Region) و متغیر (Variable Region) تشکیل شده است. توانایی شناسایی و اتصال به آنتی ژن در نواحی بسیار متغیر زنجیره های سبک و سنگین (VH & VL) وجود دارد که اصطلاحا Fab نامیده میشود. نواحی ثابت زنجیره سنگین (CH) در عملکردهای بیولوژیک آنتی بادیها از جمله اپسونیزاسیون دخیل میباشد که اصطلاحاFcb نامیده میشود. آنتی بادیهای پلی کلونال و مونوکلونال دارای مصارف تحقیقاتی، تشخیصی و درمانی بسیاری می باشند ولی به علت واکنش ناحیه Fc با رسپتورهای Fc سلولهای بیگانه خوار، دارای اثرات جانبی ناخواسته می باشند. آنتی بادیهای شتر به علت ساختار منحصر به فرد خود که فقط متشکل از همودایمر ناحیه متغیر زنجیره سنگین (VHH) میباشند به راحتی از سرم قابل جدا سازی بوده و دارای دوام و حلالیت بالا می باشند. به اینگونه آنتی بادیهای تک ناحیه ای که به صورت طبیعی فقط در سیستم ایمنی شتر قابل یافت می باشند نانو بادی می گویند. قابلیت بیان بالای نانو بادیها در میکرو ارگانیسمها توسط روشهای بیولوژی مولکولی، آنها را به عنوان هدف مناسبی برای تکوین راهکارهای نوین ایمونو تراپی برای درمان سرطان، بیماریهای التهابی و عفونی مطرح نموده است که در این مقاله مورد بحث قرار میگیرند.

کلمات کلیدی