طراحی ساختمانهای فولادی و بتنی، با چشم پوشی از دامنه مومسانی، از دیدگاه مهندسی، هرگز به صرفه نیست، به ویژه آن جا که بارهای عظیم لرزه ای هم در میان باشند. بدین ترتیب، انجام تحلیلهای غیرخطی، که اثرات ناکشسانی مصالح را منظور کنند، چه استاتیکی (مانند تحلیل بار افزونPushover ) و چه دینامیکی، بسیار ارزشمند است. سالیانی است که پژوهشگران، شیوه های گوناگونی را برای الگوسازی رفتار ناکشسانی در تحلیل استاتیکی و دینامیکی سازه های فولادی و به ویژه بتنی پیشنهاد می دهند. از آن میان می توان الگوی پرکاربرد عضو قابی با مفصل مومسانی متمرکز، و همچنین، عضو قابی با مومسانی پیش رونده (گسترده) را بر شمرد. هر یک از این روشها دارای برتری ها، و البته کاستی هایی می باشند. در این پژوهش، شیوه ای نوین برای برپاسازی ماتریس سختی کشسان – مومسان عضوهای قابی، بر پایه روش مفصل مومسانی متمرکز جهت بکارگیری در تحلیل استاتیکی غیرخطی پیشنهاد شده است، که در آن، به جای بستن فنرها یا همان مفصل های مومسانی به درجه های آزادی دورانی، فنرهایی مجازی در حالت های کرنشی مناسبی از عضو قابی جاسازی می شوند. شیوه پیشنهادی برای تیر اولر – برنولی پیاده سازی شده، و توانایی ماتریس سختی کشسان – مومسان عضو قابی به دست آمده برای ساده سازی فرآیند تحلیل استاتیکی غیرخطی بررسی شده است.

کلمات کلیدی