چکیده منطقه مطالعاتى در شرق ایران و در فاصله 13 کیلومترى جنوب خاورى بیدخت واقع شده است. شیل ماسه سنگهاى ژوراسیک ابتدا تحت تاثیر دگرگونى ناحیه اى درجه پایین (کوهزایى زمان ژوراسیک- کرتاسه) به اسلیت و کوارتزیت دگرگون شده اند. اسلیت در مجاورت با بیوتیت گرانودیوریت، به انواع شیست دگرگون شده است. گرانیتوئیدهاى سرى ایلمینیت و مگنتیت در منطقه شناسایى شدند. با تولیت بیوتیت گرانودیوریت ها متعلق به سرى ایلمینیت است. تودههاى مونزونیتى که از گرانودیوریت جوانتر هستند، به شکل استوک رخنمون دارند. مونزونیت ها براساس ترکیب کانى شناختى به سرى مگنتیت (نوع I) اختصاص دارند. زون هاى آلتراسیون سرسیتیک، پروپلیتیک، سیلیسى، آرژیلیک و تورمالین فقط در گرانودیوریت و سنگهاى مجاور با آن شناسایى شدند. رسوبات رودخانه اى (کانى سنگین) که از گرانودیوریت ها بخش شرقى منشا گرفته اند، بیشترین بى هنجارى عناصر Sn, Au, As, Pb, Zn, Cu را نشان مى دهد. حداکثر میزان عناصر در این محدوده عبارتند از: Sn= 445 ppm, Cu = 321 ppm, Au = 5 ppb, As = 399 ppm, W = 59 ppm, Pb = 980 ppm, Zn = 608 ppm. نتایج تجزیه 77 نمونه از تودههاى گرانودیوریتى و مونزونیتى (برداشت شده از مناطق داراى آلتراسیون و کانى-سازى) نشان داد که بى هنجارى Sn-W-Au-Pb-Zn-Cu-As در ارتباط با گرانودیوریت است. بیشترین میزان بى هنجارى عناصر Sn-W-Au-Pb-Zn-Cu-As در گرانودیوریت ها که در بخش شرقى رخنمون دارند شناسایى شد.

کلمات کلیدی