کاهش دما و نوسانات نزولات جوی در کاشت پاییزه عدس سبب کاهش جوانه زنی و سبز شدن ژنوتیپ های متحمل به سرمای این گیاه می شود. این مطالعه با هدف بررسی اثر تنش خشکی در مرحله جوانه زنی ژنوتیپ های عدس به صورت آزمایش فاکتوریل درقالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از 18 ژنوتیپ عدس و 5 سطح خشکی ( 5 سطح پتانسیل آب شامل صفر، 4/0 -، 8/0-، 2/1- و 6/1- مگاپاسکال) در 3 تکرار و 25 بذر در هر تکرار تحت شرایط دمای 13 درجه سانتی گراد انجام شد. سطوح خشکی با استفاده از محلول PEG6000 ایجاد شدندو صفات اندازه گیری شده شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و درصد نشاء نرمال بود. بین پتانسیل های آب در مورد همه صفات مورد مطالعه تفاوت معنی داری (05/0>p) مشاهده شد. درصد جوانه زنی از 88 درصد در پتانسیل صفر به 18 درصد در پتانسیل 6/1- مگاپاسکال رسید. ژنوتیپ ها نیز در مورد تمام صفات با هم تفاوت معنی داری (05/0>p) داشتند، بطوریکه در مورد صفت درصد جوانه زنی ژنوتیپ های MLC25MLC138, MLC20 به ترتیب با 79، 74و 74 درصد بیشترین و ژنوتیپ های MLC7, MLC245 به ترتیب با 45 و 47 درصد کمترین میزان را داشتند. اثرات متقابل آب و ژنوتیپ در تمام صفات معنی دار (05/0>p) بود. به گونه ای که در پتانسیل صفر مگاپاسکال ده ژنوتیپ جوانه زنی 90 درصد یا بیشتر داشتندف در صورتیکه در پتانسیل 6/1- مگاپاسکال 12 ژنوتیپ درصد جوانه زنی کمتر از 30 درصد داشتند و حتی در 6 ژنوتیپ هیچگونه جوانه زنی دیده نشد. با توجه به رتبه بندی ژنوتیپ ها بر اساس صفات مورد بررسی ژنوتیپ MLC20 به عنوان ژنوتیپ متحمل به خشکی بهترین امتیاز را به خود اختصاص داد و ژنوتیپ MLC7 در پایین ترین رتبه قرار گرفت.

کلمات کلیدی