سیاست خارجی عبارت از مجموعه ی اهداف، جهت گیری ها و ابزارهایی است که یک حکومت در مقابل سایر واحدهای سیاسی بین المللی به منظور دست یابی به منافع ملی دنبال می کند. سیاست خارجی به عنوان امر متعالی زندگی روزمره ی بشری، وظیفه ی خطیر تولید امنیت را بر عهده دارد. تولید امنیت گستره ی پهناوری را از حفظ سرزمین تا توسعه ی امکانات اقتصادی و فرهنگی در بر می گیرد. در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، هم عناصر نشان دهنده ی تداوم و هم عناصر نمایان گر تغییر وجود دارند. نگارنده مایل است با تکیه بر برنامه های پنج ساله ی اول، دوم، سوم و چهارم توسعه ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی[مصوب سال های 1368، 1373، 1379 و 1383 ] نشان دهد که از یک سو، سیاست خارجی جمهوری اسلامی در حال تحول، و از رفتارهای انقلابی به تنش زدایی در حال تبدیل است؛ ولی از دیگر سو، چیرگی ساخت گفتمانی ویژه ای را بر روندها و رفتارهای سیاست خارجی ایران تداوم بخشیده است.

کلمات کلیدی