از جمله روشه ای مرسوم در آبگیری از رودخانه در مناطق کوهستانی، سیستم آبگیری از کف با استفاده از کف های مشبک است . بروز مشکلات ناشی از آسیب دیدگی و زنگ زدگی میله های شبکه در کف رودخانه، ایده جایگزینی یک محیط متخلخل تراوا با این سیستم را مطرح م ی کند . در این سیستم نیز مهمتر ین مسئله ، گرفتگی فضای متخلخل و کاهش آبگیری از آن است . در تحقیق حاضر تاثیر توام عواملی همچون دانه بندی، رسوبات، شیب طولی محیط متخلخل و تغییرات دبی بررسی شد . نتایج آزمایشگاهی نشان داد با انتخاب دانه بندی و شیب مناسب (بر اساس نوع رسوبات موجود در رودخانه )، ب ا وجود آنکه بخشی از فضای متخلخل توسط رسوبات معلق گرفته می شود، درصد کاهش دبی در گرفتگی حدی این محیط با حالت جریان بدون رسوب (آب زلال ) حاکی از گذردهی قابل قبول این سیستم در بلند مدت و عدم نیاز به نیروی انسانی جهت نگهداری آن است . به منظور تشخیص پارامترهای مو ثر بر مقاومت نفوذی ناشی از رسوبگذاری در آبگیر کفی با محیط متخلخل، با کمک قانون نفوذ سطحی دارسی معادله ای تجربی - تئوری معرفی شد که نشان میدهد مقاومت نفوذی در این محیط تابعی از نسبت اندازه رسوبات و محیط متخلخل، عدد رینولدز و گرادیان هیدرولیکی است . نتایج نشان می دهند که معادله پیشنهادی با نتایج آزمایشگاهی هماهنگی مناسبی دارند. واژه های کلیدی: آبگیری از کف، محیط متخلخل، گرفتگی، انتقال رسوب, کاهش دبی

کلمات کلیدی