داستان دقوقی و کرامات او در دفتر سوم مثنوی یکی از مهم ترین و رمزگونه ترین داستان های این اثر بزرگ عرفانی است که تاکنون چندین تأویل از آن ارائه شده است و این مقاله نیز تلاشی در جهت روشن کردن و توضیح دادن معانیِ غایب متن برای بازشناسی حقایق خیالی است که دقوقی در مکاشفه خود می بیند، مهمترین پرسش این است که حقیقت صورت های خیالی و متمثّل در مکاشفه دقوقی چیست؟ برای پاسخ به این پرسش و شناسایی حقایق خیالی، نخست عالم «خیال» یا «مثال» و ویژگی های آن را باز می شناسیم. با بررسی ویژگی های این عالم در مقاله به مهمترین ویژگی آن که امکان تروّح اجساد و تجسّد ارواح در این عالم است، اشاره خواهیم کرد. با در نظر گرفتن این ویژگی به دلیل وجود نشانه ها و قراین متعددی در متن، نشان خواهیم داد که در این داستان، «تروّح اجساد» رخ می دهد و صورت های مثالی، با گروهی از بندگان خاصّ حق یعنی «ابدال» مطابقت و تناسب پیدا می کند.

کلمات کلیدی