مطالعات مختلف اثرات مثبت و منفی مورفین را روی روند یادگیری و حافظه فضایی در جوندگان نشان میدهد. همچنین گزارشاتی وجود دارد که حضور مسیرها و گیرنده های اپیوئیدی در هیپوکامپ، که نقش مهمی در روند حافظه و یادگیری دارد، را نشان میدهد. این پژوهش صورت گرفت تا اثرات تجویز حاد دوزهای بسیار ناچیز تا معمول مورفین را بر نگهداری حافظه شکل گرفته در ماز آبی موریس بررسی کند. در هر گروه) در چهار گروه شم کنترل، n=7) (200-250g) موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار 10 مورد بررسی mg/kg 100 و مورفین با دوز معمول μg/kg 1و μg/kg مورفین با دوزهای بسیار ناچیز قرار گرفتند. سنجش حافظه به وسیله ماز آبی موریس انجام شد. حیوانات به مدت چهار روز و چهار نوبت انجام IP روزانه آموزش داده شدند و در روز 5 تجویز دوزهای مورد نظر مورفین یک بار و به صورت شد و 30 دقیقه بعد زمان حضور در ربع دایره هدف در ماز آبی موریس به عنوان پارامتر سنجش قدرت در نظر گرفته شد. (retention) نگهداری حافظه 1 به توانایی نگهداری حافظه آسیب زد، در حالی که μg/kg 10 و mg/kg تجویز حاد مورفین در دوزهای 100 مورفین تأثیر معناداری نداشت. μg/kg دوز جفت میشوند که اثرات مهاری را القا کرده و آزادسازی Gi/Go رسپتورهای اوپیوئیدی با پروتئینهای 10mg/kg نوروترانسمیتر را مهار میکند. این ممکن است مکانیسم احتمالی باشد که سبب آسیب مورفین 1 وجود دارد که μg/kg 10 و mg/kg بر نگهداری حافظه میشود. شباهتی بین اثرات مورفین در دوزهای نیاز به بحث و مطالعه بیشتری دارد.

کلمات کلیدی