پژوهش حاضر به منظور مقایسه تأثیر تمرین تصویرسازی ذهنی تصادفی و قالبی بر عملکرد و یادگیری مهارت شنای کرال سینه، روی 42 دانشجوی رشتة تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد، در قالب 3 گروه 14 نفـری (تمرین ذهنی تصادفی، قالبی و کنترل) با میـانگین سنی (62/1 ± 73/24 سال) و میانگین نمرة پرسشنامة تصویرسازی حرکت (MIQ)، (00/5 ± 41/48) انجام شد، آزمودنی ها از نظر مهارت شنا در سطح متوسط بودند. گروه های تمرین تصادفی و قالبی به مدت 12 جلسه به تمرین تصویرساز ی ذهنی مهارت شنای کرال سینه پرداختند. تکلیـف مـورد نظـر تصویرسازی مهارت های سُرخوردن، پا زدن و ضربۀ دست در شنای کرال سینه بود. در این تکلیف آزمودنی ها می‌بایست در محوطة استخر به پشت دراز می کشیدند و مدت 6 دقیقه را به نوار کاستی که دستورالعمل تصویرسازی ذهنی را در 3 مهارت یاد شده به صورت تصادفی و یا قالبی همراه با موزیک آرام بخشی پخش می شد گوش می دادند. ابتدا از همة گروه ها یک پیش آزمون به عمل آمد و سپس به مدت 3 جلسه در هفته و 12 جلسه، هر جلسه 6 دقیقه به تصویرسازی ذهنی مهارت مورد نظر پرداختند. در پایان جلسة دواردهم یک پس آزمون مشابه پیش آزمون به عمل آمد و نهایتاً 72 ساعت بعد، از آزمودنی ها یک آزمون یادداری مشابه 2 آزمون قبلی گرفته شد. با بررسی عملکرد آزمودنی ها به کمک 6 نفر مربی مجرّب شنا از طریق مشاهدۀ عملکرد آنها بر روی فیلم و با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی دانکن نشان داد که اختلاف پیش آزمون و پس آزمون گروه های تصویرسازی ذهنی قالبی، تصادفی و کنترل در مؤلفۀ پازدن شنای کرال سینه (03/0= P) معنی دار است، ولی در سایر مؤلفه ها معنی دار نبود (P<.05). همچنین پس از مقایسۀ تفاضل نمرات گروه ها مشخص گردید که در مرحلۀ فراگیری اختلاف میانگین دو گروه آزمایشی معنی دار نبود. همچنین در مرحلۀ یادداری نیز اختلاف تفاضل نمرات گروه ها معنی دار(P<.05) نبود.

کلمات کلیدی