مقدمه : محققین علوم رفتاری معتقدند که خود پنداره بدنی، می تواند تحت تأثیر برنامه های مداخله ای چون ورزش و تمرین بدنی یا برنامه های کاهش وزن قرار گیرد. بنابراین، ادراک بیشتر از نحوه شکل گیری و شیوه های تأثیر پذیری آن به وسیله روش های تمرینی مناسب، در جهت نائل شدن به سلامت روانی و رفتار مطلوب فردی، نقش مهمی را ایفا می کند. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر روش های تمرین ایروبیک و یوگا بر مؤلفه های خود توصیفی بدنی دانشجویان دختر است. روش کار‌ : 57 دانشجوی دختر غیر فعال دانشگاه فردوسی مشهد با دامنه سنی 25-19 سال که تجربه ای در روش های تمرینی منتخب نداشتند، داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی و به تعداد مساوی به دو گروه تجربی ایروبیک و یوگا و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها در گروه های تجربی، به مدت 10 هفته، 2 جلسه در هفته و 60 دقیقه در هر جلسه، در برنامه تمرینی مشخص شرکت کردند و آزمودنی های گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه تمرینی سازمان یافته ای شرکت نداشتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودتوصیفی بدنی در شروع و پایان برنامه تمرین و جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج : در پایان 10 هفته تمرین، خودپنداره بدنی و مؤلفه های فعالیت بدنی و قدرت در گروه یوگا نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بالاتر بود(p<0.05). مؤلفه هماهنگی نیز در گروه یوگا و ایروبیک به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (p<0.05). بحث ‌: این نتایج، به مزیت نسبی تمرینات یوگا در بهبود برخی از مؤلفه های خودتوصیفی بدنی اشاره دارد.

کلمات کلیدی