هدف: هدف تحقیق حاضر تعیین اثر تمرین ایروبیک، یوگا و ایروبیک ـ یوگا بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی دانشجویان دختر بود. روش شناسی: 76 نفر از دانشجویان دختر غیر فعال شرکت کننده در کلاس های تربیت بدنی عمومی(1) دانشگاه فردوسی مشهد با دامنه سنی 25-19 سال که تجربه ای در روش های تمرینی منتخب نداشتند، داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تجربی ایروبیک، یوگا و ایروبیک ـ یوگا و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها در گروه های تجربی، به مدت 14 هفته، 2 جلسه در هفته و 60 دقیقه در هر جلسه، در برنامه تمرینی مشخص شرکت کردند و آزمودنی های گروه کنترل در این مدت، در کلاس تئوری امادگی جسمانی شرکت می کردند و هیچ برنامه تمرینی سازمان یافته ای نداشتند. به منظور جمع آوری اطلاعات، در پایان برنامه تمرینی در گروه های تجربی، ازآزمون های دو استقامت 1200 متر، پرش عمودی، چابکی 9×4 متر، دراز و نشست و شنا سوئدی برای ارزیابی عوامل آمادگی جسمانی استفاده شد. نتایج: تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که میانگین آمادگی جسمانی و عوامل استقامت قلبی ـ تنفسی، نیروی عضلانی، استقامت عضلات شکم و استقامت عضلات کمربند شانه در گروه ایروبیک، یوگا و ایروبیک ـ یوگا نسبت به گروه کنترل، به طور معنی داری بالاتر بود (p<0.05). همچنین، میانگین چابکی در گروه یوگا و ایروبیک - یوگا، به طور معنی داری بالاتر از گروه ایروبیک و کنترل بود (p<0.05). بحث و نتیجه گیری: این نتایج، نشان داد که روش های تمرینی منتخب، بویژه تمرینات یوگا سبب بهبود آمادگی جسمانی و عوامل آن در دانشجویان دختر شده است. لدا، پیشنهاد می شود که از این روش های تمرینی در برنامه های آموزشی واحد تربیت بدنی عمومی(1) استفاده شود.

کلمات کلیدی