در متون دینی به دو متن شورانگیز بر می خوریم،یکی زبور داود و دیگری صحیفه سجادیه.نیابش گوهر ادیان است که به نام دعا نام بردار است. در متون دینی این گونه امور بیان گر رابطه خاص بنده با خداوند است در دو متن مذکور هم از حیث معنایی و هم زبانی شباهت های فراوان به هم دارند. این مقاله به بررسی مضامین مشترک در این دو متن می پردازد. نتیجه آنکه بسیاری از این مضامین هم از حیث ساخت زبانی و هم معنایی بسیار به هم نزدیک اند.

کلمات کلیدی