هدف: هدف اصلی این تحقیق بررسی اعتبار مدل اقتضایی اثربخشی رهبری فیدلر به منظور پیش بینی اثربخشی واحدهای آموزشی تربیت بدنی در دانشگاه های آموزش عالی کشور است. هدف ثانویه تحقیق تحلیل ارتباط میان سبک رهبری، کنترل موقعیت و اثربخشی رهبری است. روش: اطلاعات از 25 نفر از مدیران و 145 نفر از اعضای هیات علمی دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی که در زمان انجام پژوهش به ترتیب 100 و 81 درصد تراکم جوامع تحت بررسی را به خود اختصاص داده بودند، جمع‌آوری شد. سبک رهبری و ارتباط رهبر- عضو متغیرهای مستقل و اثربخشی واحد آموزشی بعنوان ترکیبی از اطلاعات جمع‌آوری شده روی اثربخشی درک شده توسط زیردستان متغیر وابسته تحقیق بود. نتایج: برطبق تئوری اقتضایی فیدلر، فرضیه اول تحقیق پیش بینی می‌کند که مدیران وظیفه‌گرا در موقعیتهای کاملاً مساعد از بهترین عملکرد برخوردار هستند. فرضیه دوم بیان می‌کند که مدیران رابطه‌گرا در موقعیتهایی که از لحاظ مساعد بودن در حد وسط هستند از عملکرد بهتری برخوردارند و فرضیه سوم پیش بینی می‌کند که مدیران وظیفه‌گرا در موقعیتهای کاملاً نامساعد از بهترین عملکرد برخوردار هستند. برای انجام هدف اصلی تحقیق، ارتباط میان سبک رهبری و اثربخشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق فرضیه اول را تائید و فرضیه دوم را رد کرد. همچنین به دلیل عدم وجود موقعیت نامطلوب رهبری، امکان بررسی فرضیه سوم حاصل نشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که مدل فیدلر، اثربخشی رهبران وظیفه‌ مدار را بهتر از رهبران رابطه مدار پیش بینی می‌کند. همچنین نتایج نشان داد که قابلیت کاربرد و تعمیم کامل تئوری به آموزش عالی وجود ندارد. علاوه بر این، نتایج نیاز به تحقیقات بیشتر بر روی مدل را با استفاده از نمونه‌های ناهمگون‌تر تأکید می‌کند.

کلمات کلیدی