هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه خواص مکانیکی فولادهای TRIP و دوفازی بوده است. فولادهای مورد آزمایش با انجام فرایند عملیات حرارتی تولید شده اند. اندازه گیری درصد فازها توسط نرم افزار آنالیز تصویر Clemex و محاسبه ی دستی انجام شد. مقادیر فاز مارتنزیت و آستنیت باقی‌مانده به ترتیب در فولادهای دوفازی و TRIP حدود 18 و 19 درصد تعیین شدند. پس از آن آزمایش کشش بر روی نمونه های فولادی انجام و نتایج به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مشاهده شد در فولادهای دوفازی وTRIP پدیده ی نقطه ی تسلیم روی نمی دهد. نرخ کارسختی اولیه در این فولادها بسیار بالا و نرخ کارسختی کلی فولاد TRIP بالاتر از فولاد دوفازی بود. مقدار کرنش یکنواخت و استحکام کششی نهایی (UTS) فولاد TRIP بالاتر از فولاد دوفازی به دست آمد. افزون بر این، با وجود استحکام شکست بسیار بالاتر فولاد TRIP، کرنش شکست این فولاد تنها اندکی کمتر از فولاد دوفازی اندازه گیری شد. بالا بودن همزمان استحکام نهایی و کرنش یکنواخت، قابل ملاحظه بودن کرنش شکست و درنتیجه چقرمگی بسیار بالا، به کارگیری این فولادها را در صنعت خودرو سازی به علت کاهش وزن خودرو و کاهش مصرف سوخت امکان پذیر می نماید. مکانیسم استحکام دهی و افزایش نرخ کارسختی در فولاد دوفازی وجود جزایر سخت و مستحکم مارتنزیت در ریزساختار بوده است. در فولاد TRIP هم تبدیل تدریجی آستنیت باقی‌مانده به فاز سخت مارتنزیت حین تغییرشکل، عامل اصلی حصول خواص مکانیکی مطلوب ذکر شد.

کلمات کلیدی