در اغلب زبان های زنده دنیا، مفهوم معاصر و تعیین محدوده زمانی آن مساله ای پرمناقشه است. در حوزه های تاریخ و هنر و ادبیات، بحث از معنای معاصر جنبه فرهنگی و فلسفی جدی پیدا کرده است (Luckhurts and Marks 1999). به ویژه، در بررسی ادبیات و نگارش تاریخ ادبی، تلقی های متفاوت از اصطلاح معاصر ابهامات و دشواری هایی پدید می آورد. در گسترده ترین چشم انداز، دوران پس از قرون وسطا را عصر مدرن اولیه به معنی «معاصر» قلمداد کرده اند. معمولا دوران معاصر را عصر مدرن (از آغاز قرن بیستم به این سو) می شمارند. کسانی نیم قرن اخیر (از 1950 به این سو) را معاصر می خوانند. گروهی نیز دوران پس از ظهور پسامدرن (حدود 1970) را دوران معاصر می دانند. برخی منتقدان عرب شعر معاصر عرب را به سی سال اخیر محدود کرده اند. پاره ای از دیدگاه ها نیز، که در آنها در دهه 1990 از منظر فلسفی و فرهنگی به مفهوم معاصر نگریسته شده، دامنه زمانی آن را به همان دهه محدود ساخته اند. کسانی نیز دایره معاصر را به غایت تنگ و تنها بر سال جاری وقت اطلاق کرده اند. در هنر قرن بیستم، مفهوم معاصر، به ویژه در حوزه هنرهای تجسمی، اهمیت بیشتری پیدا کرد و چند مفهوم دیگر از جمله مدرن، پست مدرن، و آوانگارد با آن مترادف شد. اغلب موزه های هنر معاصر همه این مفاهیم را مترادف به کار می برند. اما، نخستین بار، پرسش از ماهیت امر معاصر را سازمان های هنری و موزه های هنر معاصر مطرح کردند. این نهادها، که در حوزه هنرهای مدرن فعالیت دارند، برای سازماندهی کارها و مدیریت برنامه های خود، در باب مفهوم معاصر پرسش هایی از قبیل مطرح کرده اند که هنر معاصر اساسا کدام است؟ چه موادی هنر معاصر شناخته می شوند؟ زمان معاصر کدام محدوده تاریخی را در بر می گیرد؟ هنر معاصر به هر اثر هنری که در زمان حاضر پدیده آمده اطلاق می شود یا به هنر مدرن؟ آیا آفرینش های هنری عصر که بیرون از بافت تاریخی و ناهماهنگ با روح آن عصر باشد معاصر به شمار می آید؟ آیا نهادهای هنر معاصر به هنرمندانی که در عصر حاضر آثاری به سبک های قدیم پدید می آورند علاقه نشان می دهند؟

کلمات کلیدی