در علوم انسانی که عمدتاً با مفاهیم انتزاعی و امور اعتباری سروکار دارند یکی از اصلی‌ترین شیوه‌‌های ارزیابی قضایا و یافته‌های پژوهشی تحلیل نقّادانه آن‌هاست. بررسی امکان به کار بستن نظریات و سنجش نحوه تاثیرگذاری آن‌ها در جریان عمل بدین طریق میسّر می‌شود. نقد آزمایشگاه علوم انسانی است و این سخن بیش از هر چیز در مورد علوم سیاسی صادق است که کلان بودن سطح ادعاهای آن و غیرقابل بازگشت بودن تاثیرات این ادعاها بر جامعه، در صورت عملی شدن و گاهی حتی طرح نظری آن‌ها، این رشته را تا حد بسیاری از آزمون‌های آزمایشگاهی محروم ساخته است. به همین سبب ملاحظه می‌شود که علوم سیاسی در جوامعی به شکوفایی رسیده و در عمل تاثیرگذاربوده که در آن‌ها سنت نقد بطور جدّی و فعّال وجود داشته است. چنین سنتی متاسفانه در ایران پا نگرفته است و همین امر عامل جدی نگرفتن پژوهش‌های علوم سیاسی و دوری آن‌ها از عرصه عمل بوده است.

کلمات کلیدی