پژوهش حاضر به بررسی اثر زوج درمانی هیجان مدار(EFCT) بر میزان سازگاری زناشویی و احساسات مثبت نسبت به همسر در افراد دارای روابط خارج از ازدواج می پردازد . این تحقیق از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و با گروه گواه است . بدین منظور تعداد 12 نفر از افراد متاهل که بدلیل تعارضات زناشویی به مراکز مشاوره خصوصی در سطح شهر مشهد مراجعه نمودند ، با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند . از این تعداد ، 6 نفر در گروه آزمایشی و 6 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند . بدلیل شرایط خاص مراجعین و عدم اطلاع برخی همسران از مساله مورد نظر(داشتن روایط فرا زناشویی)طرح درمان(EFCT) به صورت فردی اجرا گردید . تمام این افراد پرسشنامه سازگاری زناشویی (DAS) و پرسشنامه احساسات مثبت نسبت به همسر (PFQ) را تکمیل کردند. یک هفته بعد ، جلسات درمانی بر روی گروه آزمایشی اجرا شد . افراد گروه آزمایشی در 9 جلسه درمان 5/1 ساعته درمان(EFCT) شرکت کردند . یک هفته پس از خاتمه جلسات درمانی ، افراد هر دو گروه مجددا پرسشنامه های مذکور را تممیل کردند . نتایج تحقیق با استفاده از روش های آمارتوصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و همچنین آمار استنباطی(آزمونt (به دست آمد . نتایج آزمونt مستقل بروی میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش و کنترل نشان می دهد بین دو گروه تفاوت معناداری در سطح 1% وجود دارد . این به این معناست که این رویکرد بر افزایش میزان سازگاری زناشویی و احساسات مثبت نسبت به همسر در افراد دارای روابط خارج از ازدواج موثر بوده است . نتایج فرضیه های فرعی پژوهش نشان می دهد که این رویکرد بروی زنان بیشتر از مردان موثر بوده است . همچنین سایر نتایج بیانگر آنند که در گروه آزمایشی ، (EFCT) در خرده مقیاسهای رضایت مندی ، همبستگی و ابراز محبت زناشویی نتایج مطلوبی داشته است اما در مقیاس توافق زناشویی این اثر بخشی ، مطلوب مشاهده نشده است .

کلمات کلیدی