گونه های تحلیل لرزه ای قاب های ساختمانی، ایستایی و تاریخچه زمانی، نیازمند انگاشتن حوزه فراکشسانی رفتار مواد در الگوسازی عضوهای قابی هستند. تا کنون، پژوهشگران بسیاری شیوه های گوناگونی را برای پیاده سازی این انگاره در عضوهای قابی آزموده اند. در این میان، شیوه الگوسازی مومسانی پیش رونده، از آن رو که سادگی و دقتی شایسته را در کنار هم گرد آورده است، کاربردی رو به فزونی در تحلیل لرزه ای قاب های ساختمانی یافته است. این شیوه الگوسازی، به ویژه از آن جا که با چارچوب آشنای نگره جزءهای محدود هماهنگی دارد، بسیار ارزشمند است. پژوهشگران الگوسازی عضو قابی ناکشسان را برپایه نگره مومسانی پیش رونده با سه شیوه سختی، نرمی و درهم سامان داده اند. به کارگیری شیوه سختی، از آن رو که در فرآیند تحلیل، ساختاری نظام مند دارد، همواره دلخواه تحلیلگران و پژوهشگران سازه بوده است. با این رو، عضوهای قابی ساخته شده با این روش در ارزیابی روند مومسانی شدن ناتوانند، و میدان خمیدگی را که در پی پیدایش پدیده ناکشسانی به شدت غیرخطی شده اند، خطی برآورد می کنند. برای برآمدن از این چالش، تحلیلگران یا عضو قابی را با چندین جزء شبکه بندی می کنند، و یا از عضو قابی ساخته شده به شیوه نرمی بهره می جویند. آشکارا هر یک از این دو راهکار، دارای کاستی هایی هستند. در مقاله پیش رو، روشی نوین برای ساخت عضو قابی به روش سختی پیشنهاد می شود، که توانایی برآورد درست میدان خمیدگی را بر پایه اندازه نرمی مقطع ها دارد. با در دست داشتن این عضو قابی، می توان از همان ساختار آشنا و نظام مند روش سختی در انجام تحلیل بهره جست، و نیازی به فرآیندهای پیچیده برای گام شناسایی حالت در روند تحلیل مومسانی، در پی به کارگیری عضوهای ساخته شده با روش نرمی نخواهد بود. توانمندی این جزء محدود ناکشسان قابی با تحلیل لرزه ای چندین نمونه قابی دوبعدی نشان داده خواهد شد.

کلمات کلیدی