آنچه در این اثر به رشته تحریر در میاید؛ حاصل مطالعه وپزوهش در قلمرو مولفه های-حرمت خود-، دفاع رزمی در قالب -کاراته-، -ناشنوایی- وتاثیر آنها بر یکدیگر می باشد. این پژوهش با دیدی تحولی، تلاشی تجربی به منظور دستیابی به راههای کاربردی آسیب شناختی در قلمرو کودکان استثنایی، بالاخص ناشنوایان می باشد. فرض بر این است که در صورت مشارکت دانش آموزان ناشنوا در فرآیند آموزش کاراته، سطح - حرمت خود- آنها افزایش می یابد؛ لذا به منظور آزمون فرض مذکور از 94 نفر دانش آموز ناشنوای پسر در مقطع راهنمایی، استفاده گردیده است. ابزار اصلی پژوهش، تست- حرمت خود- کوپر اسمیت بوده است ویافته ها حکایت ازاین دارند که از یک سو سطح حرمت خود گروه آزمایش، نسبت به قبل از فراگیری کاراته، تفاوت یافته است واز سوی دیگر سطح حرمت خود گروه آزمایش، نسبت به گروه گواه در پس آزمون، تفاوت معنی داری را نشان می دهد. لذا نتیجه می گیریم که آموزش ورزش رزمی کاراته برسطح حرمت خود دانش آموزان ناشنوا، تاثیر مثبت داشته است وموجبات افزایش حرمت خود ایشان را فراهم آورده است.

کلمات کلیدی