در این تحقیق بر مبنای نتایج آزمایشات جداسازی دی اکسیدکربن از متان با غشاهای الیاف توخالی از جنس پلی فنیلن اکسید، یک غشاء با تراوش پذیری بالا و انتخابگری متوسط، و پلی ایمید از نوع کاردو، غشایی با انتخابگری بالا و تراوش پذیری متوسط، یک سیستم غشائی دو مرحله ای معرفی شد که در آن جریان تراوش یافته از غشاهای مرحله اول که غنی از دی اکسیدکربن و رقیق از متان است، پس از تراکم به غشاهای مرحله دوم خورانده می شود تا بازیابی متان انجام شود. تمام سیستم های دو مرحله ای محتمل با استفاده از دو غشاء فوق برای یک مقدار مشخص غلظت دی اکسیدکربن در جریان باقیمانده، از لحاظ میزان اتلاف متان و دبی جریان گازی که نیاز به کمپرسور دارد با سیستم تک مرحله ای و همچنین با یکدیگر مقایسه شدند. نشان داده شد که اگر در هر دو مرحله از غشاهای پلی ایمیدی استفاده شود حداقل اتلاف متان و در حالتی که از غشاهای پلی ایمیدی در مرحله اول و غشاهای از جنس پلی فنیلن اکسید در مرحله دوم استفاده شود، برای رسیدن به مقدار مشخصه غلظت دی اکسیدکربن در جریان باقیمانده، سطح غشایی مورد نیاز کمتر به همراه بازیابی متان قابل قبولی را خواهیم داشت.

کلمات کلیدی