بهینه‌سازی باززایی در عدس با استفاده از تکنیک کشت بافت در اصلاح این گیاه از طریق روش‌های جدید ضروری بنظر می رسد. اولین قدم در باززایی، شاخه‌زایی کارا و موثر با استفاده از ریزنمونه مناسب است. در این مطالعه با مقایسه درصد شاخه‌زایی در ریزنمونه‌های مختلف، بهترین نوع ریزنمونه انتخاب شد. سپس اثر وجود BAP در محیط کشت جوانه‌زنی و تولید گیاهچه‌ها، سن ریزنمونه و pHهای متفاوت محیط کشت شاخه‌زایی بر روی درصد شاخه‌زایی ریزنمونه‌ها بررسی شد. پس از آن تاثیر غلظت‌ها و ترکیبات مختلف سیتوکینین‌های 2ip، Kin و TDZ روی القای شاخه‌زایی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج این بررسی‌ها نشان داد که ریزنمونه لپه به همراه قسمت بسیار جزئی از محور جنینی مناسب‌ترین ریزنمونه برای باززایی عدس می‌باشد. تاثیر مثبت BAP در محیط جوانه‌زنی و تولید گیاهچه روی القای شاخه‌زایی نیز تایید شد. بعلاوه نتایج نشان داد که بهترین ترکیب محیط کشت برای القای شاخه‌های چندگانه، محیط کشتMS غنی شده با 5/7 میکرومولار 2ip، 4 میکرومولار Kin و 2 میکرومولار TDZ می‌باشد، به نحوی که تا بیش از 96 درصد القای شاخه‌زایی و در بعضی موارد، از هر ریزنمونه تا 40 شاخه طویل شده بدست آمد. سن گیاهچه در زمان تهیه ریزنمونه و همچنین pH محیط کشت نیز، در القای شاخه‌زایی مؤثر بود. بررسی مقدماتی انتقال ژن با استفاده از این روش شاخه‌زایی نشان داد که می‌توان از این روش برای بهینه‌سازی شرایط جهت باززایی و انتقال ژن به عدس استفاده کرد.

کلمات کلیدی