از مهمترین معضلات پیش روی توسعه فضای سبز و بالاخص چمنکاری کمبود منابع آبی می باشد. این تحقیق به منظور بررسی پاسخهای بخش زیرزمینی گراسهای چمنی بومی و وارداتی در برابر تنش خشکی، به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی نامتعادل در سال 85 به اجرا درآمد. گونه های مختلف گراس در سه سطح شامل 1- تال فسکیو وارداتی، 2- رایگراس، 3- تال فسکیو بومی و آبیاری در 6 سطح شامل 1- تنش متوسط (FC 50%)، 2- تنش شدید (FC 25%)، 3- رشد مجدد از تیمارFC 25% و به همراه سه گروه از گلدانهای آبیاری کامل (FC) که به عنوان شاهد همزمان با هریک از سه سطح تنش تخریب می شدند، تیمارهای این آزمایش را تشکیل می دادند. تعداد تکرارها برای سطوح آبیاری کامل 3 و برای سطوح تنش و رشدمجدد 4 در نظر گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که در زمان اعمال تنش شدید، وزن خشک ریشه برای رقم تجاری و توده بومی فستوکا به ترتیب برابر 40% و 9/11% نسبت به شاهد افزایش و برای لولیوم پرنه 6/33% کاهش یافت. ویژگیهای دیگر ریشه ای نظیر: حجم، سطح کل و مجموع طول ریشه نیز در توده بومی فستوکا تحت تنش شدید خشکی به ترتیب برابر 1/60% ، 6/34% و 1/70% نسبت به شاهد افزایش یافت. این صفات برتر به همراه کاهش 54 درصدی ضخامت ریشه در تیمار FC25% باعث افزایش میزان جذب و تخلیه آب از خاک خشک و کارایی بهتر این گراس در شرایط تنش شد. اما از نظر قابلیت بازیافت از تنش خشکی، در توده بومی فستوکا، به هنگام آبیاری مجدد در اکثر صفات مرفولوژیک ریشه نسبت به شرایط تنش شدید کاهش و در گراسهای تجاری افزایش مشاهده گردید.

کلمات کلیدی