قابلیت استناد قرارداد نهادی حقوقی است که نویسندگان حقوقی فرانسه جهت تبیین قلمرو قاعده اثر نسبی قرارداد و به‌عنوان قاعده‌ای مکمل از آن بهره می‌گیرند. اصطلاح مزبور از قدمت زیاد برخوردار نیست و هنوز مبانی آن مورد بحث و مناقشه است. از آنجا که قاعده اثر نسبی قرارداد با اقتباس از قانون‌مدنی‌فرانسه به قانون‌مدنی ایران راه یافته است لذا آشکار شدن مفهوم و مبانی قاعده قابلیت استناد قرارداد هم به تبیین قاعده اثر نسبی قرارداد کمک می‌نماید و هم چگونگی متاثر شدن اشخاص‌ثالث از قرارداد را به نمایش می‌گذارد. در این مقاله سعی در تبیین مفهوم قابلیت ‌استناد قرارداد و تحلیل مبانی آن در حقوق ایران و فرانسه نموده‌ایم.

کلمات کلیدی