با پیروزی انقلاب اسلامی ایران ، نیاز نظام نوپا به یک متن مدون و مکتوب ( قانون اساسی) پدید آمد. مسئولیت تدوین قانون اساسی را مجمعی به نام مجلس بررسی نهایی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بر عهده گرفت. نگارنده در این مکتوب ، ضمن استناد تام و تمام به متن مذاکرات خبرگان قانون اساسی و با بهره‌گیری از شیوه استنباطی (تحلیل متن) ، مقاله را به دو بخش زمینه و متن ، تقسیم و از خلال آن ، مفهوم عدالت را بررسی کرده است. به نظر می رسد ، امکان درک شهودی از عدالت برای همگان وجود دارد ، ولی تعریف مفهوم عدالت ، کمابیش روشن نیست. در یک تعریف ساده ، عدالت آن است که به هر شخص ، آن چه حق اوست ، داده شود. اما هنگامی که از کارویژه ها و شیوه های اجرای عدالت سخن به میان می آید ، پیچیدگی های افسون کننده ای پدیدار می شود که فرصت اظهار نظرهای قاطعانه را به زوال می کشاند. در عین حال، تاکنون از انواع عدالت سخن گفته شده است: عدالت جبرانی ، عدالت روالی ، عدالت توزیعی ، عدالت ماهوی ، عدالت صوری ، عدالت اجتماعی ، عدالت حقوقی ، عدالت ترمیمی، وعدالت کیفری. نوشتار کنونی، معطوف به یک فرضیه است و نگارنده مدعی شده که ماهیت ایدئولوژیک انقلاب اسلامی ، مفهوم نوپیدایی به نام \"عدالت انقلابی\" را به قاموس سیاسی در ایران افزون نموده و سایر برداشت ها از مفهوم عدالت را به خود ، ویژه گردانیده است.

کلمات کلیدی