عنوان : ( رابطه اول، آخر، ظاهر، باطن با انسان کامل )
نویسندگان: سیدمرتضی حسینی , وحیده فخار نوغانی ,
Full Textچکیده
در حوزه عرفان نظری، بسیاری از مسائل عرفانی به آیات قرآنی مستند می‌شود که از جملة این آیات، آیة شریفة «هو الاوّل و الآخر و الظاهر و الباطن» است. عرفا، غالباً اسماء یاد شده در این آیه را توصیف مقام ذات و هویّت غیبیّه مطلقه دانسته‌اند و به نظر برخی درک و شهود این اسماء مبنایی برای فهم مسئلة وحدت وجود و ندیدن هرگونه کثرت در عالم هستی می‌باشد. در این نوشتار، این نظریه مورد نقد قرار گرفته است و با ارائة دلایل متعدد، بیان شده که اسماء چهارگانه در این آیه توصیف مقام ذات نیستند و بنابراین، دلیلی بر وحدت وجود نمی‌باشد بلکه این آیه به نوعی وصف «انسان کامل» یا «حقیقت محمدیّه» می‌باشد.
کلمات کلیدی
, الاول, الآخر, الظاهر, الباطن, هویت غیبیه, انسان کامل, حقیقت محمدیه
@article{paperid:1018126,
author = {حسینی, سیدمرتضی and فخار نوغانی, وحیده},
title = {رابطه اول، آخر، ظاهر، باطن با انسان کامل},
journal = {جستارهایی در فلسفه و کلام},
year = {2009},
volume = {2},
number = {83},
month = {December},
issn = {2008-9112},
pages = {9--28},
numpages = {19},
keywords = {الاول، الآخر، الظاهر، الباطن، هویت غیبیه، انسان کامل، حقیقت محمدیه},
}
%0 Journal Article
%T رابطه اول، آخر، ظاهر، باطن با انسان کامل
%A حسینی, سیدمرتضی
%A فخار نوغانی, وحیده
%J جستارهایی در فلسفه و کلام
%@ 2008-9112
%D 2009
