توالی های کربناته ژوراسیک فوقانی در ناحیه جاجرم رخنمون بسیار خوبی داشته و ضخامت آنها به 500 متر می رسد. یکی از مهمترین فرایند های دیاژنتیکی در سنگ های کربناته مورد مطالعه سیلیسی شدن دانه های اسکلتی و غیر اسکلتی و حضور مقدار فراوانی ندول سیلیسی است. ندول های سیلیسی به اشکال مختلف کروی، بیضوی، کشیده، دیسکی و بی شکل وجود دارند. سیلیسی شدن در این نهشته ها بیشتر به صورت جانشینی بوده که حضور باقیمانده های کربناته در درون ندول ها و قسمت های سیلیسی شده مؤید این موضوع است. سیلیس در نهشته های مورد مطالعه به اشکال گرانولار، دروزی و شعاعی عمدتاً بصورت میکروکریستالین است. سیلیس میکروکرستالین بیشتر در رخساره های عمیق نظیر گلسنگ ها، وکستون ها و پکستون های دارای رادیولر و سوزن اسفنج تشکیل شده است که نشان می دهد انحلال پوسته رادیولر ها و سوزن اسفنج ها یکی از منابع مهم تأمین کننده سیلیس بوده است. تفاوت در میزان سیلیسی شدن و اندازه متفاوت بلور های کوارتز در قسمت های مختلف توالی های مورد مطالعه نشان دهنده تفاوت درجه اشباع محلول نسبت به سیلیس در این قسمت ها است

کلمات کلیدی