آتش سوزیهای سال 1374، منطقه ای به وسعت 720 هکتار را در حاشیه جنوبی پارک ملی گلستان دچار آسیب کرد. در این مطالعه، پوشش گیاهی منطقه مذکور در سه واحد رویشی مجزا مورد بررسی قرار گرفته و تیپهای گیاهی آن با توجه به ضریب اهمیت و شاخص چیرگی گونه ها تعیین شده است. این منطقه دارای پوششی گذری و حد واسط بین جنگلهای کوهستانی خزری در داخل این پارک ملی و استپهای ناحیه ایران و تورانی در جنوب آن است. پوشش غالب منطقه عمدتا از درختان کوتاه و درختچه های خانواده Rosaceae، شامل گونه های تلکا، زالزالکها، شیرخشتها و آلوچه تشکیل شده و بخش کوچکی از منطقه آسیب دیده شامل تشکیل می دهند. با توجه به روند احیای طبیعی، توالی ثانویه پوشش گیاهی در سالهای اولیه پس از آتش سوزی مورد بحث قرار گرفته است. نتایج محاسبه شاخصهای تنوع گیاهی نشان می دهد پوشش علفی در نواحی سوخته نسبت به مناطق اطراف آن دارای تنوع بیشتری است و برخی گونه های علفی در داخل محدوده آتش سوزی تراکم بیشتری دارند. پتانسیل زادآوری طبیعی پس از آسیب ناشی از آتش سوزی در بسیاری از گونه های چوبی بسیار کم است و فقط چند گونه درختچه ای از طریق پاجوشهای قاعده ساقه، بازسازی خود را شروع کرده اند. گراس دائمی Festuca valesiaca به خوبی خود را ترمیم کرده است. به طوری که در نواحی سوخته تراکم و پوششی مشابه مناطق اطراف دارد.

کلمات کلیدی