راه ها شریان های حیاتی یک کشور بوده و پل ها یکی از بخش های مهم آن محسوب می شوند. در صورت خرابی پل ها به ویژه در مواقع بحرانی مانند وقوع سیل ، شریان های حیاتی ارتباطی قطع شده و مشکلات فراوانی را بوجود می آورند. تعیین حجم و عمق حفره آبشستگی اطراف سازه از این بابت دارای اهمیت است که از یک طرف بیانگر میزان پتانسیل تخریب جریان در اطراف سازه بوده و از طرفی دیگر در طراحی ابعاد فوندانسیون سازه هایی که در مسیر جریان قرار دارند لازم است طراح از میزان و نحوه آبشستگی در این نوع سازه ها آگاه باشد. از اینرو تحقیقات وسیعی برای دستیابی به روش هایی که بتوان آبشستگی موضعی را کنترل و مقدار آن را کاهش داد، انجام می پذیرد. این تحقیق با هدف کاهش اثرات آبشستگی موضعی ایجاد شکاف در پایه پل و نیز شبیه سازی آن با قرارگیری دو پایه در مجاورت یکدیگر مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور حالات مختلفی از شکاف با عرض های مختلف در تک پایه استوانه ای و در تراز های مختلف و نیز فواصل قرارگیری بین دو پایه استوانه ای معادل با مساحت تک پایه های شکاف دار که در جهت عمود بر جریان قرار گرفته اند، در شرایط جریان آب زلال در حالات مختلف مورد بررسی آزمایشگاهی و در ادامه حجم و نیز منحنی های تراز حفره آبشستگی در مدل ها تحت مقایسه و بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمایشات نشان داد که در تک پایه استوانه ای زمانیکه در پایه شکافی به عرض 3/0 = که تا سطح بستر فرسایش ناپذیر امتداد یافته است ایجاد گردد، عمق و همچنین حجم حفره آبشستگی بترتیب به میزان 4/74 و 8/83 درصد کاهش می یابد. در گروه پایه ها نیز در حالت 1= (که فاصله بین دو پایه و قطر پایه است) و زمانیکه قطر پایه برابر 5/18 میلی متر باشد، عمق و حجم حفره آبشستگی به میزان 4/29 و 2/13درصد و زمانیکه قطر پایه برابر 4/20 میلی متر باشد این عمق و حجم به میزان 8/32 و 3/10 درصد نسبت به عمق و حجم حفره آبشستگی در تک پایه استوانه ای کاهش می یابد.

کلمات کلیدی