خوردگی حفر های فولاد در بتن یکی از دغدغ ههای اساسی مهندسان عمران در بهر هبرداری بهینه از سازه های مسلح شده بتنی در محیط های آبی م یباشد. معرفی روشی سهل و مطمئن برای پی شبینی امکان وقوع خوردگی حفره ای مورد توجه محققان خوردگی بوده است. هدف از تحقیق حاضر مقایسه مقادیر پتانسیل حفر هدار شدن اندازه گیری شده از روشهای پلاریزاسیون با پتانسیل متغیر و آمپرمتر با مقاومت است. همچنین در این مقاله نقش بازدارنده نیتریت در حفر هدار شدن فولاد ساده کربنی توسط دو (Zero resistance ammeter) صفر روش یاد شده بررسی گردیده است. بررسی انجام شده بر روی رفتار پلاریزاسیون با پتانسیل متغیر فولاد ساده کربنی در محلول حفره بتن (محلول اشباع هیدرواکسید کلسیم) بیانگر رفتار رویینگی تا وقوع فرایند فرا رویینگی ناشی از اکسیداسیون آب است. همچنین دیده شد که 0 مولار نمک کلرید سدیم به همین محلول باعث وقوع خوردگی حفر های در پتانسیل 327 میل یولت م یگردد. اضافه نمودن / اضافه شدن 5 0 مولار یون کلراید، باعث انتقال پتانسیل خوردگی فولاد به سمت / 0 مولار به محلول حفره بتن حاوی 5 / یون بازدارنده نیتریت به میزان 5 مقادیر آندی تر به میزان 562 میل یولت شده است. روش آمپرمتر با مقاومت صفر برای اندازه گیری پتانسیل و شدت جریان اتصال دو الکترود یکسان از فولاد مورد آزمایش در محلو لهای یاد شده مورد استفاده قرار گرفت. نتایج به دست آمده از تغییرات شدت جریان اتصال نشان دهنده وجود رویینگی فولاد در محلو لهای حفره بتن و محلول حفره بتن حاوی یو نهای کلراید و نیتریت است حال آنکه خوردگی حفر های فولاد در محلول اشباع حفره بتن حاوی یون کلراید پس از 300 ثانیه به وقوع می پیوندد. وقوع خوردگی حفر های را م یتوان با استفاده از نتایج حاصله به افزایش پتانسیل خوردگی از پتانسیل خوردگی به دست آمده از روش آمپرمتر با مقاومت صفر پیش بینی کرد که نتایج آن با پتانسیل خوردگی حفر های به دست آمده از روش پلاریزاسیون با پتانسیل متغیر قابل مقایسه است

کلمات کلیدی