کیفیت گیاه میزبان بعنوان اولین سطح زنجیره ی غذایی با تأثیر بر توانایی های زیستی گیاه خوار می تواند بر انبوهی جمعیت آن تأثیر بگذارد. در این مطالعه اثر مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن به پتاسیم(N:K) گیاه لوبیا برابر با 40 : 60، 40: 40، 40 : 0 کیلوگرم بر هکتار و شاهد 0 :0، بر توانایی های زیستی شته سیاه باقلا مورد بررسی قرار گرفت. پرورش گیاهان و انجام آزمون در شرایط کنترل شده گلخانه با دمای C˚1± 25، رطوبت نسبی5 ±75% و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام گردید. بدین منظور در هر تیمار 32 شته ماده تازه ظاهر شده به طور جداگانه داخل قفس های برگی قرار داده شد و روزانه تعداد پوره های تولید شده توسط هر شته ماده تا زمان مرگ آن شمارش گردید. داده های بدست آمده با استفاده از روش Jackknife و نرم افزار آماری SAS 9.1 تجزیه و تحلیل شد. نرخ خالص تولید مثل (R0) شته A. fabae در تیمارهای (N:K) به ترتیب4/2±75/14، 38/1±27/20، 2/2±07/22 و1/3±17 ماده/ ماده/ نسل تعیین گردید. نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm)، به ترتیب 017/0±215/0، 02/0±325/0، 014/0±295/0 و 017/0±258/0 ماده/ ماده/ روز و نرخ متناهی افزایش جمعیت(λ) روی تیمارهای مذکور نیز به ترتیب001/0±32/1، 03/0±41/1، 01/0±38/1 و 01/0±32/1 بدست آمد که بیانگر میزان افزایش جمعیت ماده ها در هر روز نسبت به روز قبل است. متوسط مدت زمان هر نسل (Tc)، در تیمار های مذکور به ترتیب 17/0±51/12، 17/0±32/9، 16/0±48/10 و 14/0±19/10 روز و مدت زمان لازم برای دو برابر شدن جمعیت (Dt) به ترتیب 28/0±98/2، 1/0±15/2، 11/0±31/2 و 16/0±57/2 روز بر آورد شد. نتایج این تحقیق نشان داد که نرخ خالص باروری، نرخ ذاتی افزایش جمعیت، نرخ متناهی افزایش جمعیت و مدت زمان لازم برای دو برابر شدن جمعیت شته A. fabae در تیمار های مختلف در سطح 5 درصد اختلاف معنی داری داشتند. بیشترین میزان rm ، R0 وکمترین میزان Dt در تیمار N:K با نسبت های 40 : 40 و 0 : 40 بدست آمد که نشان می دهد مناسب-ترین تیمار ها برای رشدو نمو شته A. fabae می باشند.

کلمات کلیدی