در این مقاله نشانه های مکتب امپرسیونیسم در اشعار سهراب سپهری بررسی می شود. تفوّق لحظه بریقا و استمرار، ذهن گرایی، نسبی گرایی، بازنمایی نور، بازی انعکاس نور، و سایه – روشنها از اصول این مکتب است. این مکتب در شعر سهراب بعضی از مبانی خود را از هنر نقّاشی ژاپنی الهام گرفته است که نقّاشی ژاپنی نیز خود ملهم از فلسفۀ بودیسم است. روش کار در این مقاله این است که اشعاری از سپهری که نشانه های این مکتب در آن به چشم می خورد جمع آوری و سپس دسته بندی شود و در پایان مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که نقّاش سپهری در اشعار او اثر گذاشته است و از آنجا که او به سبک امپرسیونیسم آشنا بوده و در نقّاشی هایش این سبک را به کار گرفته مسلّماً رگه هایی از این مکتب را در شعر او می توان دید. نکتۀ دیگر اینکه به دلیل آشنایی سپهری با هنر شرق دور انتظار می شود که تأثیر هنر و عرفان شرق نیز در اشعار وی مشاهده شود.

کلمات کلیدی