روایت و روایت شناسی ، که در روزگار ما توجه پژوهشگران و منتقدین بسیاری را در حوزه های مختلف به خود جلب کرده، در عرصه ادبیات نیز بخش وسیعی را به خود اختصاص داده است. بررسی متون ادبی از دیدگاه روایت شناسی، پژوهشگر را متوجه نکات ظریف و ارزنده ای می کند که جز از این راه دستیابی به آنها میسر نیست. حال اگر یافته های روایت شناسان و ساختارگرایان را با نظر به این که از دل مکتب ساختارگرا نوعی دانش روایت شناسی ظهور کرده است، با هم در این بررسی به کار بریم، تجزیه و تحلیلی راهگشا و دقیق حاصل خواهد شد. محور اصلی مقاله حاضر، ارائه دگردیسی و تطور داستانی واحد در روایتهایی چندگانه است. به این منظور داستان یوسف را به روایت قرآن، کتاب مقدس، طبری، ابوالفتوح، فردوسی و جامی بازکاویده ایم و کوشیده ایم از دیدگاه روایت شناسی ساختارگرا تفاوتها و شباهتهای این روایات را نشان دهیم.

کلمات کلیدی