انسان موجودی است اجتماعی و همواره تمایل به تعامل و و بهره جستن از منابع هم نوعان خویش در زمینه های مختلف دارد. به همیت جهت ملت هایی که دارای پیشینه فرهنگی و ذخایر ادبی خاص خود هستند می خواهند از اندیشه های ملل دیگر بهره جویند و در عین حال هویت فرهنگی و ادبی خویش را حفظ کنند. ابزار اصلی این تعامل، ترجمه است که در شناساندن ادبیات یک ملت به جهان نقش اساسی دارد. بارزترین اثر ادبی که به شدت با ترجمه مخدوش شده رباعیات عمر خیام است که ادوارد فیتز جرالد به زبان انگلیسی ترجمه کرد. اگرچه این ترجمه در غرب بسیار مورد توجه قرار گرفت، اما تصویری که از خیام او فلسفه فکری وی ارائه شد، نوعی بدبینی مذهبی و فلسفه لذت جویی را القا کرد. این مقاله بر آن است که به آسیب شناسی ترجمه متون ادب فارسی از جمله رباعیات خیام بپردازد.

کلمات کلیدی