چکیده بخش اعظم دانش از طریق آثار پژوهشی به جامعه و به نسلهای آینده انتقال می یابد. هر اثر پژوهشی باید از ویژگیها و مولفه هایی برخوردار باشد تا بتوان آن را علمی و ارزشمند ارزیابی کرد. گزارشها و یا مقاله های پژوهشی که مهمترین شکل آثار پژوهشی هستند باید در یک ساختار منطقی و بگونه ای ارائه شوند و بتوانند یافته های عمده (چه بلحاظ نظری و چه بلحاظ عملی) را به نیازمندان ارائه دهند. مقاله پژوهشی در حقیقت واسطه ای است که دانش نو را با دانش پیشین مرتبط می سازد و بر پیکره آن می افزاید. بر این اساس، می توان نوشته های پژوهشی را که قابلیت نشر دارند مورد ارزیابی قرار داد تا کیفیت و اثربخشی آنها مشخص شود. تا کنون معیارهای گوناگونی تدوین و مورد استفاده قرار گرفته است. مقاله حاضر، نگاهی تحلیلی است بر رویکردها و معیارهای ارزیابی نوشته های پژوهشی و هدف آن شناسایی و تبیین انواع الگوها و معیارها با توجه به هدفهای اصلی مرتبط با نشر یافته های علمی می باشد. از میان رویکردها، می توان به رویکرد کلاسیک، ساختاری و اثربخشی و از میان معیارهای اصلی ارزیابی نوشته های پژوهشی می توان به مواردی همچون نوآوری، محتوا، ساختار، انسجام، و خلاقیت اشاره کرد. در عین حال، بستر و زمینه ارزیابی (در اینجا، نیروی انتظامی) از مهمترین جنبه هایی است که به طور معمول مورد غفلت واقع می شود. خط مشی و حوزه موضوعی نیز تاثیر زیادی بر تعیین معیارها و اولویت ها دارد. در پایان به معرفی یک مدل یکپارچه و زمینه-وابسته می پردازد. آگاهی از رویکردها و معیارهای ارزیابی آثار پژوهشی چاپ شده در مجله های علمی می تواند در افزایش پذیرش مقاله برای چاپ، در بازنگری سیاست پژوهشی و نیز تولید علم در سطح سازمانی و یا ملی مورد استفاده قرار گیرد.

کلمات کلیدی