تبخیر- تعرق یکی از مهمترین مؤلفه های چرخه آب در طبیعت است اما اندازه گیری میزان واقعی آن (توسط لایسیمتر به عنوان دقیق ترین ابزار اندازه گیری) بسیار مشکل و عملاً غیرقابل اجراست، بنابراین بکارگیری روابطی که تنها با استفاده از داده های هواشناسی موجود، تخمین قابل قبولی از آن ارائه دهند، ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه چهار روش مختلف برآورد تبخیر- تعرق شامل: پنمن- مانتیث- فائو 56 ، پنمن- مانتیث- فائو با تابش ایرماک ، جنسن- هیز شماره 1 و جنسن- هیز شماره 2 برای تخمین تبخیر- تعرق مرجع روزانه چمن در یک اقلیم نیمه خشک، مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسی ها نشان داد که در ازای افزایش و کاهش 5 و 10 درصد در مقدار پارامترهای تابش، درجه حرارت و باد، حساسیت مدل های برآورد تبخیر- تعرق به عامل تابش بیشتر می باشد، بنابراین برای برآورد میزان تابش خورشیدی رسیده به سطح زمین از مدل های تابش آنگستروم، صباغ، گلور- مک کالور و بلک استفاده شد. واسنجی نتایج به دست آمده با داده های 3 میکرولایسیمتر وزنی در طول دوره رشد (می– اکتبر) در طی 95 روز و توسط معیارهای آماری مختلف از جمله ضریب تعیین(R2)، ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)، میانگین خطای اریب (MBE) و آزمون t نشان داد که مدل پنمن- مانتیث- فائو 56 با مدل تابش آنگستروم که مقادیر معیارهای آماری ذکرشده برای آن به ترتیب برابر 625/0،781/0، 038/0 و 468/0 می باشند، مناسب ترین مدل برای برآورد تبخیر- تعرق گیاه مرجع در این اقلیم بوده و مدل های جنسن- هیز شماره 1 و پنمن- مانتیث- فائو با تابش ایرماک، دقت پایینی دارند. به طور کلی در همه مدل های برآورد تبخیر- تعرق، مدل هایی که از تابش آنگستروم استفاده می کنند دقت بهتری دارند که تأییدی بر پیشنهاد فائو است. همچنین مدل های تابش گلور- مک کالور، صباغ و بلک در رده های بعدی قرار دارند.

کلمات کلیدی