چکیده: پروژه های شهر دوستار کودک به طور عمده برای ایجاد فرصت برای کودکان در راستای شکل دادن و یا تغییر محیط پیرامونشان می باشد. از این منظر طرح های دوستار کودک به دنبال اعطای حق شهروندی به بچه ها, توسعه آگاهی, بالابردن مشارکت جمعی, کم کردن میزان خشونت علیه کودکان, توجه به موضوعات زیست-محیطی و .. می باشد. در کشور ما شهر بم (بعد از زلزله ناگوار سال 1382) از نمونه هایی بود که رویکرد دوستار کودک در بازسازی آن مورد نظر قرار گرفت. یکی از پروژه های تعریف شده در این راستا پیدا کردن الگوهای طراحی فضای سبز با توجه به دیدگاه های بچه ها بود. در این طرح با استفاده از متدولوژی گروه-بحث و روشهای مشارکتی همچون قصه گویی, جداول و پازل ها, مدل سازی, نقاشی و ... نظرات بچه ها در ارتباط با فضاهای سبز جمع آوری و تحلیل شد. با وجود اینکه بیشتر تصورات بچه ها مربوط به موضوعاتی بود که در گذشته تجربه کرده بودند, شاخصه هایی چند در راستای دست یافتن به الگوهایی برای انتخاب مصالح, نحوه جانمایی فضاها, برخی از فضاهای مورد نیاز, نحوه محصور کردن فضاهای سبز, مسیرهای دوچرخه، محل گلها و درختان و ... وجود دارد. فضای سبز در تلفیق با فضاهای بازی, قلمروهای جداگانه برای بچه ها و بزرگسالان, فضاهایی برای خاطره نویسی, مجسمه ها, مصالحی مانند چوب و زمین های چمن از جمله خواست های کودکان در راستای توصیف الگوهای فضای سبز در یک نمونه مربوط به نتایج یک گروه –بحث در پروژه شهر دوستار کودک بم بودند.

کلمات کلیدی