با نگرشی بر پیشینه ی تاریخی و فلسفی پدیده ی -تکرار- در مغرب زمین، این مقاله نخست به جایگاه و نقش تکرار در متون ادبی از دیدگاه گفتمانی و نقد ادبی می پردازد و پس از طرح مساله ی ترجمه ی عناصر تکراری در متون و نقش آن در انتقال معنا، سبک و شیوه ی بیان متن مبدا به مقصد از دید تحلیل گفتمانی و ارایه ی نمونه هایی از تکرار در قلمرو سخنوری، گفتمان مذهبی، و متون ادبی، سرانجام، فرازهایی از چند متن ادبی، به ویژه گوشه هایی از چند نمایشنامه ی ویلیام شکسپیر را—که در بردارنده ی نمونه هایی از تکرار به مثابه ی یک صنعت بلاغی هستند—از منظر چند و چون انتقال و بازتاب تکرارهای متن اصلی در متن ترجمه های فارسی منتشر شده از آنها مورد نقد و بررسی قرار می دهد.

کلمات کلیدی